Diament w Pierścionku

Pierścionek Zaręczynowy

W dzisiejszych czasach trudno sobie wyobrazić zaręczyny bez pierścionka. Jak pokazują wyniki sprzedaży ostatnich kilkudziesięciu lat, wybór Panów szukających pierścionka zaręczynowego najczęściej pada na pierścionek zaręczynowy z brylantem, gdyż brylanty to upragniona biżuteria kobiet. Jednak również pierścionki zaręczynowe z kamieniami szlachetnymi, takimi jak rubiny, szmaragdy czy szafiry, cieszą się dużym zainteresowaniem wśród przyszłych narzeczonych. Kolor złota i kształt diamentów zależy już od upodobań kupujących. Obecnie jubilerzy są w stanie spełnić oczekiwania najbardziej wymagających klientów, którzy z wielkim zaangażowaniem poszukują symbolu swojej wiecznej miłości.

Pierścionek z brylantem nie jest jednak odwiecznym symbolem zaręczyn. Pierwszą wzmiankę na temat zaręczyn można odnaleźć już w Starym Testamencie. Z kolei formalne zasady dotyczące zaręczyn, a więc między innymi umowę przedślubną, wprowadziło prawo rzymskie. W XVI wieku wyraźnie odróżniano zaręczyny od zaślubin, a w wieku XIX stworzono akty prawne szczegółowo określające zasady narzeczeństwa. Porzucona przed ślubem kobieta mogła na przykład pozwać do sądu swojego narzeczonego za niedopełnienie umowy narzeczeńskiej. Jednak taka forma zrękowin, jak dawniej nazywano zaręczyny, zakończyła się z początkiem XX wieku, gdy gwarancję umowy narzeczeńskiej przejął pierścionek z diamentem. Od tego czasu pierścionek zaręczynowy, to podstawa zaręczyn, a także romantyczna forma umowy. Ofiarowanie zaręczynowego pierścionka znalazło się nawet, obok między innymi błogosławieństwa, w katolickiej liturgii obrzędu zaślubin.

Forma gwarancji narzeczeńskiej, jaką pełni obecnie złoty pierścionek zaręczynowy, wydaje się być najprzyjemniejszą i najbardziej romantyczną formą w porównaniu z tymi, które można było spotkać w historii zaślubin. Gdy już pozna się historię pierścionka zaręczynowego, nie sposób uniknąć pytania o to, jak właściwie powinien wyglądać prawdziwy pierścionek zaręczynowy?

Zgodnie ze staropolską tradycją, zaręczynowy pierścionek powinien posiadać biały kamień. Zazwyczaj był to pierścionek z brylantem lub ewentualnie perłą. Biel w tym przypadku symbolizowała szczęście i nierozerwalność przyszłego małżeństwa. Obecnie odchodzi się od konwencji i biały kamień często zastępują kamienie szlachetne, takie jak szafiry, rubiny, szmaragdy, topazy. Powszechną formą ozdoby pierścionków zaręczynowych stał się także grawer - inicjały lub imiona narzeczonych, data zaręczyn, motto lub inna symboliczna treść.

Pierścionek Zaręczynowy - Jak Właściwie Go Nosić w Polsce?

Na której ręce nosić pierścionek zaręczynowy? - To odwieczne pytanie narzeczonych. Odpowiedź jest taka, że co kraj, to obyczaj, jednak z reguły wszelkie złote pierścionki, które mają symbolizować uczucia, nosi się na lewej dłoni. Z kolei pierścionki symbolizujące pełnioną funkcję, nosi się na dłoni prawej. Pierścionki zaręczynowe niejako rezerwują miejsce dla obrączki ślubnej. Na świecie zazwyczaj nosi się go na lewej dłoni. W Wielkiej Brytanii obrączkę przedślubną nosi się odwrotnie - przed ślubem na lewej, po ślubie na prawej dłoni, a w tradycji skandynawskiej od chwili zaręczyn nosi się ją na jednej i tej samej dłoni, lewej, do której w dniu ślubu Pan Młody dokłada identyczną obrączkę. W Polsce panuje przekonanie, że pierścionek zaręczynowy powinno się nosić na prawej dłoni przed ślubem, a na lewej po ślubie.

To, na jakim palcu i na której dłoni narzeczona będzie nosić złoty pierścionek zależy oczywiście tylko i wyłączenie od niej i od komfortu noszenia obrączki ślubnej. Jednak zaręczyny i ślub, to najważniejsze dni w życiu każdej kobiety, dlatego w tym szczególnym czasie, we wszystkich sprawach chce ona być perfekcyjna, czego często nie rozumieją mężczyźni. Wbrew pozorom również oni, ofiarując swój dowód miłości, powinni wiedzieć, na którą dłoń założyć go narzeczonej.

Jak zostało napisane, w Polsce panuje przekonanie, że powinno się go nosić na prawej. Rozbieżność ta powstała w XIX wieku. Otóż przed powstaniem styczniowym obrączkę ślubną polskie kobiety także nosiły na lewej dłoni, a na prawej dłoni obrączkę nosiły wyłącznie wdowy. Po porażce wojsk powstańczych, polskie mężatki, na znak żałoby po poległych mężach, przełożyły swoje obrączki na prawą dłoń. Od tego momentu Polki noszą obrączki ślubne na prawej dłoni, a ponieważ pierścionek zaręczynowy rezerwuje miejsce obrączce, również i on zmienił swoje położenie.

Ostatecznie, w Polsce do dnia dzisiejszego, za sprawą klęski powstania styczniowego, pierścionki zaręczynowe nosi się na prawej dłoni do dnia ślubu, a w momencie zaślubin przenosi się go na lewą dłoń lub nosi się wraz z obrączką na prawej dłoni.